On earth there is nothing greater than I: it is I who am the regulating finger of God…

Friedrich Nietzsche, Thus spoke Zarathustra

Ο Θεός σαν ένα θνητό ον που αμαρταίνει.

Ο Θεός σαν ένας ερασιτέχνης που αποτυγχάνει.

Ο Θεός σαν ένας ευάλωτος εραστής που τρέμει την απόρριψη.

Ο Θεός σαν ένα ιδανικό προϊόν που κρύβει τη διαδικασία δημιουργίας του.

Ο Θεός σαν εσένα κι εμένα.

Μέσα από ένα πολύχρωμο μείγμα από διαφορετικά χαρτιά, μελάνια και υλικά, ο γραφίστας Πάρις Κούτσικος (parisko) σε συνεργασία με τον μεταξοτύπη Tind απεικονίζουν ένα «μεταχειρισμένο αγαθό» (“second hand go(o)d”) σε περιορισμένα μεταξοτυπημένα αντίτυπα. Αρχικά εμπνευσμένοι από το "Θεοί 2", ένα βιβλίο του Κώστα Παπαγιαννάκη (εκδ. ΟΞΥ, 1997), οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ιδιωματικές φράσεις και εικόνες για να προσεγγίσουν την απροσδιόριστη έννοια του θεού και να της προσδώσουν μια ανθρώπινη απόχρωση. Ο Θεός μετατρέπεται από το απόλυτο Αγαθό σε ένα μεταχειρισμένο αγαθό. Η προσευχή ταυτίζεται με μια καταναλωτική θεραπεία (shopping therapy), όπου όσο καταναλώνεις τόσο πιο ολοκληρωμένος νιώθεις. Η υφή των εκτυπωμένων επιφανειών σε συνδυασμό με την ένταση των χρωμάτων ενισχύουν την υλικότητα που συγκρούεται με το άυλο σύμπαν του Θεού.

Άνθρωπος και Θεός είναι δύο δυνάμεις που, παραδόξως, συνυπάρχουν αιώνια, αλλά όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, ο Θεός πεθαίνει μαζί του. Αυτή η συγκρουσιακή και αφηρημένη σχέση ήταν ανέκαθεν ενσωματωμένη στην καθημερινότητά μας ως τακτική συνήθεια. Η απατηλή αντίληψη του Θεού ως τέλειου όντος διαλύεται μέσα στον ποπ χαρακτήρα της καθομιλουμένης. Το Απόλυτο Ον μετατρέπεται σε ένα διαφημιστικό προϊόν που ανυπόμονα περιμένει να αγοραστεί ή γίνεται πορνοσταρ που καρφώνει το θεατή με λάγνο βλέμμα. Ο Θεός κρύβεται πίσω από τις μάσκες του.

Παρόλα αυτά, ένα είναι το καίριο ερώτημα: Σε στιγμές απόλυτης καταστροφής και απόγνωσης, ζητάει ο Θεός βοήθεια;

Έλλη Παξινού, Ιούνιος 2012