Στο “Οκιουπέ” το επίκεντρο δεν είναι η εικόνα, αλλά ο λόγος. Με έμπνευση (σε επίπεδο τίτλου) από τη φωνή του θρυλικού κομπιούτερ Alpha 60 στην ταινία του Γκοντάρ Alphaville και από τη μετάλλαξη (που φθάνει μέχρι την απουσία) του λόγου στη σημερινή έκφανση της ανθρώπινης κοινωνικότητας, ο Στυλιανός Τζιρίτας προσπαθεί να ανιχνεύσει την καινούργια χαρτοπροσωπεία του γραπτού μα και καθημερινού λόγου στη σύγχρονη μητρόπολη.

Μια μπομπίνα όπου μεταφέρονται αρχετυπικά γνωρίσματα της παρακαταθήκης του ανθρώπινου λόγου αναμεταδίδει στο χώρο της εγκατάστασης τη διαχρονική παρουσία του λόγου στην ανθρώπινη ιστορία, μέχρι τη στιγμή που ο δημιουργός του “Οκιουπέ” παρεμβάλλεται ανάμεσα στα διάκενα της. Ο Στυλιανός Τζιρίτας στέκεται συνεχώς μεταξύ των θεατών και της μπομπίνας, ως ο διακινητής της.
Ο μετα-Καντιανός λόγος και η χρηστικότητα της μεθοδολογίας του σε σύγχρονες αναζητήσεις, η ανασφάλεια της ομιλίας σε άμεση διασύνδεση με τη ντοπιολαλιά και παράλληλα με την παγκόσμια γλώσσα, τα αναγκαστικά ψαλιδίσματα των λέξεων ως ζοφερή (αλλά σε εσχατική μορφή) σύγχρονη ανάδειξη των γλωσσικών πειραμάτων του Burroughs, οι υποσημειώσεις του συνειδητού αποκεφαλισμού της λεκτικής έκφρασης, συμπλέκονται σε αυτή την performance.
Η στοματική κοιλότητα και η μαγνητοταινία σε άρρηκτα δεμένες και ρυθμολογημένες πορείες.

**Ο Στυλιανός Τζιρίτας, έχει σπουδάσει (και εξασκεί σε όλο το εμβαδό της ημεδαπής) performance (10 διαφορετικές παραστάσεις από το 1997 εώς σήμερα), ηχογραφεί λαρύγγι/κλαρινέτο/κιθάρα από το 1987, συγγράφει μελέτες (ενίοτε), έχει αρθρογραφήσει σε όλα τα μουσικά έντυπα της χώρας, έχει προχωρήσει σε εκδόσεις fanzines & ανεξάρτητων περιοδικών, έχει επιμεληθεί μία ντουζίνα βιβλίων, και διατηρεί την ραδιοφωνική Συχνοτική Συμπεριφορά με τον συνεργάτη του Χάρη Συμβουλίδη επί σειρά 4 ετών στο ραδιόφωνο. Έχει έναν υιό, 37 μαγνητόφωνα και καμιά άλλη περιουσία.