Ο Lorenzo Senni σπούδασε μουσικολογία και σύνθεση ήχου με ηλεκτρονικά μέσα. Χρησιμοποιώντας σαν βάση του το Μιλάνο, κινείται στους κύκλους της πειραματικής ηλεκτρονικής και noise μουσικής χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία ψηφιακής σύνθεσης σε πραγματικό χρόνο καθώς και αλγοριθμικές μεθόδους. Ο πρόσφατος δίσκος του “Quantum Jelly”, για λογαριασμό της αυστριακής Editions Mego, αποτελεί μια αποδομημένη εκδοχή της χορευτικής μουσικής της δεκαετίας του '90, ένα είδος σπουδής πάνω στην ιδέα της "κορύφωσης", χαρακτηριστικό γνώρισμα του συγκεκριμένου είδους.

Διατηρεί επίσης το παράλληλο project του Stargate, στο οποίο εξερευνά τις ιδιότητες των αναλογικών synths και είναι ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας Presto!?, η οποία ειδικεύεται στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική και τη sound-art και στην οποία έχουν κυκλοφορήσει δουλειές τους οι CM von Hausswolff, Florian Hecker, Mattin, Marcus Schmickler, John Wiese, Evol, Lasse Marhaug κ.ά.
Παίζοντας ήδη από τα μέσα της δεκαετίας '90 ως dj σε clubs και αυτόνομους χώρους στη Νάπολη, ο Biomass ξεκίνησε από το 2003 την υλοποίηση του μουσικού και οπτικού του project που προκύπτει από τη σύγκρουση της dub αισθητικής, του μινιμαλισμού της ambient και των clicks & cuts, με ήχους και samples αποκομμένους από το φυσικό τους πλαίσιο: ψήγματα της μουσικής του M. Davis για την ταινία 'Ασανσέρ Για Δολοφόνους' (Miledrops 2005), blues της φυλακής και ήχοι των super-market (Market, 2007), κρητική λύρα και παραδοσιακοί ήχοι (Electrozali, 2009).
Το οπτικό μέρος της δουλειάς του περιλαμβάνει ανακυκλωμένες εικόνες των media και επαναλαμβανόμενες σκηνές της καθημερινότητας και του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού. Έχει εμφανιστεί σε φεστιβάλ, clubs, κοινωνικά κέντρα και καταλήψεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ οι δίσκοι του έχουν κυκλοφορήσει από την Quetempo και τη Low Impedance.

Η Αφροδίτη Ψαρρά είναι εικαστικός και ασχολείται με την τέχνη των Νέων Μέσων μέσα από τεχνικές hacking και tinkering. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πολυάριθμες εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως το Piksel Festival στη Νορβηγία και το CTM στο Βερολίνο, μεταξύ άλλων. Το ηχητικό της έργο “Lilytronica”, μέσα από τον αυτοσχεδιασμό με τρία κεντητά synthesizers, εξερευνά τη χρήση των ηλεκτρονικών υφασμάτων σαν μέσο για να δημιουργήσει μια δυνατή ηχητική εμπειρία με drone και noise διάθεση και μια ρετροφουτουριστική αισθητική προσέγγιση.