Στην συνέχεια της πρώτης μέρας θα δούμε τρεις ταινίες μιας νέας δημιουργού, της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη. Το σινεμά της Κοτζαμάνη χρησιμοποιεί παραμύθια και νανουρίσματα για αφηγηματικό ιστό και καταθλιπτικές και αιματηρές εικόνες για συναισθηματικό ηλεκτροσόκ φτιάχνοντας ένα ξεχωριστό κόσμο για κάθε της φιλμ. Για το τέλος της πρώτης μέρας έχουμε ένα αφιέρωμα στην Tugo Tugo Productions με πέντε ταινίες. Ο Αλέξης Αλεξίου της «Ιστορίας 52» και ο Γιάννης Βεσλεμές, γνωστός στα μουσικά ως Felizol, στα πρώτα τους κινηματογραφικά βήματα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Ως συμφοιτητές στην σχολή κινηματογράφου αποφάσισαν να ενώσουν την αγάπη του Βεσλεμέ για την steampunk επιστημονική φαντασία και τις Disney παιδικές περιπέτειες και την αγάπη του Αλεξίου για τον ασιατικό μινιμαλισμό και τα χωροχρονικά παιχνίδια του Φίλιπ Ντικ και με την σύσταση της Tugo Tugo να κάνουν σοβαρό φανταστικό κινηματογράφο σε μια χώρα που αυτό ποτέ δεν ήταν εύκολο και αποδεκτό.

Την δεύτερη μέρα θα παρουσιάσουμε τρείς ταινίες του Αντρέα Κοντόπουλου, ενός από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της τελευταίας γενιάς, που το σκηνοθετικό του έργο δεν έχει παρουσιαστεί ευρέως ακόμα μιας και η ακρότητα αυτού μονίμως κλώτσαγε στις επιτροπές των φεστιβάλ. Μανιακή εικονοποίηση του ασυνείδητου. Κάφρικο χιούμορ, ούλτρα-βία και φιλοσοφικά αποφθέγματα από έναν δημιουργό που αξίζει να ανακαλύψετε. Η δεύτερη μέρα θα τελειώσει με το πρόγραμμα «Αφορμές» στο οποίο θα παρουσιάσουμε τρείς ταινίες που γυρίστηκαν με κάποια εξωτερική αφορμή. Η «Ηλιοθεραπεία» του The Boy είναι ένα φιλμ άμεσης επιστημονικής φαντασίας, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου με πλάνα άλλων ταινιών, που γυρίστηκε για να συνοδέψει μια συναυλία του στο six d.o.g.s στις αρχές του 2011. Το «D.S.A» του Άγγελου Φραντζή που παίζεται σε work in progress είναι η δική του εκδοχή πάνω σε ένα πρότζεκτ που ανέλαβε να υλοποιήσει για την Biennale της Βενετίας του 2012. Μια αλληλουχία σκηνών μέσα σε δωμάτια που φλερτάρει με όλα τα κινηματογραφικά είδη, από το μιούζικαλ μέχρι την επιστημονική φαντασία. Το «The Capsule» της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη είναι ένα φιλμ που της ζητήθηκε από το ίδρυμα Δ.Ε.Σ.Τ.Ε και τον Δάκη Ιωάννου στο πλαίσιο του οποίου έπρεπε να δημιουργήσει ένα φιλμ χρησιμοποιώντας έξι κομμάτια υψηλής ραπτικής μέσα σε αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μια αινιγματική και ελλειπτική ταινία τρόμου, ένα ελληνικό γκόθικ ποτισμένο στο καλοκαιρινό φως.