Η Rita Mosss, γερμανοεβραία στην καταγωγή, αποτελεί γνωστή και παλιά καραβάνα του αθηναικού πεζοδρομίου. Συγγρού, Βουκουρεστίου, Σόλωνος, είναι μερικά από τα γνωστά «στέκια» στα οποία σύχναζε. Όντας καλλιτεχνική φύση, από μικρή ηλικία υπηρέτησε με απίστευτη προσήλωση και πάθος την τέχνη του έρωτα.

Το πλήρωμα του χρόνου όμως έφθασε κάποια στιγμή και μετά από μια πολυετή πορεία έπρεπε να αποσυρθεί σιγά-σιγά. Μια όμως τόσο δραστήρια και ανήσυχη προσωπικότητα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να κάθεται άπραγη περνώντας βαρετά τις μέρες της συνταξιοδότησης της. Οπότε, στον ελεύθερο της χρόνο που είναι πια αρκετός, έχει αφιερωθεί στην σύνθεση τραγουδιών και συγγραφή στίχων. Λόγω προχωρημένων αρθριτικών και πρεσβυωπίας, αδυνατεί να υποστηρίξει την Live performance των πνευματικών της έργων, γι’ αυτό το λόγο εκμεταλλεύεται δύο καλούς μεν, όχι και τόσο έξυπνους δε παλιούς πελάτες της, με μόνο αντάλλαγμα λίγη από την ερωτική σοφία της, απόσταγμα σαράντα και πλέον ετών στο κουρμπέτι.

Οι Βοg art ξεκίνησαν, ως τρίο, το 2003 στην Αθήνα. Στην συνέχεια ξαναξεκίνησαν το 2008, ως τρίο πιά, αλλά, αυτή την φορά, στην Αθήνα. Γράφουν και παρουσιάζουν κομμάτια για την αγάπη, το μίσος, την ζωή, τον θάνατο καθώς και για τα πράγματα που προσπαθούν να κρυφτούν ανάμεσα στις γραμμές. Στα τραγούδια τους συνυπάρχουν η πραγματικότητα, σουρεαλιστικά οράματα, κλεβαισθησία και κυνισμός, ισχυρές δόσεις μαύρου, λευκού και μωβ χιούμορ, φρικολογικές ανησυχίες και επτά δωμάτια με καθρέπτες.
Στην μουσική των Bog art έχουν παρατηρηθεί διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία και επιρροές που ξεκινούν (μάλλον) από τα holler blues, καλύπτουν ένα μέρος από τo ευρύ φάσμα της κλασσικής, εναλλακτικής και ανταλλακτικής ροκ και φτάνουν στους πρόποδες τρομακτικών -για ιδιοκτήτες δισκογραφικών εταιριών- παιδικών τραγούδιών, cabaret σκιών και punk γρατζουνιών. Όλα αυτά, μέσα από ένα, κατά βάση, container rock πρίσμα.

Οι Headless Elvis είναι ένα πολύ νέο γκρουπ. Σχηματίστηκαν τον Σεπτέμβρη του 2012 απ’ τους νέους (πλην όμως όχι και άπειρους) Κ. Βλαχάκη (Pockets full of sand, Melt mountain) στο μπάσο και την βαρίτονη κιθάρα, Ηλία Λιβιεράτο (Another little girle under the sea) στα τύμπανα και τον «βετεράνο» Αντώνη Λιβιεράτο (Κεφάλαιο 24, Dr.Atomik, Sigmatropic, Illegal Operation) στην κιθάρα, τα πλήκτρα και τη φωνή.
Έχουν στο ενεργητικό τους μόλις δύο εμφανίσεις στη σκηνή. Ισχυρίζονται πως παίζουν «progressive punk» χωρίς όμως να παίρνουν τον χαρακτηρισμό αυτόν (ή οποιονδήποτε άλλον) ιδιαίτερα σοβαρά.