Πολλοι γνωρίζουν τους Afformance από τα post rock πονήματα του παρελθόντος, κάτι που όμως είναι μόνο η μισή αλήθεια του μουσικού σύμπαντος της αθηναϊκής κολεκτίβας, που από τη δημιουργία της το 2005, μέχρι και σήμερα δεν διστάζει να πειραματιστεί και να διευρύνει τα καλλιτεχνικά και τεχνικά όριά της, αγνοώντας τις φόρμες, μα μένοντας πάντα πιστή και συνεπής στη ποιοτική γραμμή που η ίδια χάραξε, παράγοντας και αναπαράγοντας σε στουντιακό και ζωντανό περιβάλλον, ήχους που διεγείρουν τη ψυχή της, από κινηματογραφικά ambient ηχοτόπια, μέχρι συναισθηματικά φορτισμένες, ηλεκτρισμένες εκρήξεις που επιβεβαιώνουν τις ροκ ρίζες αυτού του μοναδικού σχήματος. Το 2017 βρίσκει τους Afformance προ των πυλών ενός σπουδαίου δισκογραφικού project, της ταυτόχρονης κυκλοφορίας δύο albums, με δύο διαφορετικούς προσανατολισμούς αλλά και δύο διαφορετικές προσωπικότητες, σε μουσικό και θεματολογικό επίπεδο, μέσω της ανερχόμενης δισκογραφικής εταιρείας United We Fly. Το “Pop Nihilism” είναι –όπως δηλώνει και το όνομά του- μία pop-υφής ωδή στο σκοτάδι και την εσωστρέφεια, που άλλωστε χαρακτήριζε πάντα τους Afformance στα μέχρι πρότινος δισκογραφήματά τους. Πολυπρόσωπο, πότε ερεβώδες και πότε γλυκόπιοτο, κουβαλάει μέσα του επιρροές και στοιχεία από post rock, indie, ambient, παλαιά και πιο σύγχρονη pop, αποτελώντας ότι πιο ώριμο έχει κυκλοφορήσει η μπάντα μέχρι στιγμής. Το “Music For Imaginary Film #1” είναι επίσης ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του. Το ίδιο το σχήμα το περιγράφει ως εξής: “Είναι η ιστορία ενός άντρα, ο οποίος προσπαθεί να δραπετεύσει από ένα μεγάλο δάσος στο οποίο είναι παγιδευμένος, και κατά την απόδρασή του από αυτό, λύνει αρκετά μυστήρια σχετικά με τον εαυτό του αλλά και τον ανεξερεύνητο κόσμο που τον περιέβαλε. Πρόκειται για την μεταφορική ιστορία ενός ατόμου το οποίο απομονωμένο στον μικρόκοσμό του, αδυνατεί να καταλάβει ή να σκεφτεί το τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή. Τα 8 τραγούδια που περιέχονται στο album, ξεδιπλώνουν ψυχικά και φυσικά στάδια από τα οποία περνάει ο χαρακτήρας, για να πραγματοποιήσει το πέρασμα από τη λήθη στην συνειδητοποίηση της ασθένειάς του.”   Σημαντικοί άνθρωποι του εγχώριου μουσικού γίγνεσθαι έγραψαν:   ► "Αιθέρια θλιμμένοι και αστικά κλειστοφοβικοί. Ένα μελαγχολικό αλλά συνάμα κυνικό πορτραίτο των καιρών που διανύουμε." - Φοίβος Κρομμύδας (Cine Freaks, Lifo) ► "Ραφιναρισμένες ευαισθησίες, ικανές να ξετινάξουν τους μικροκόσμους στους οποίους πολλοί έτρεξαν να στρουθοκαμηλίσουν." - Χάρης Συμβουλίδης (Avopolis, Sonik, Στο Κόκκινο) ► "Στυλιζαρισμένη παραισθητικότητα, σημάδι μίας ωριμότητας που πηγαίνει πέρα από την απλή εκτίναξη τεστοστερόνης και προκατασκευασμένης εγκεφαλικότητας" - Στυλιανός Τζιρίτας (ΣΑΣΤέΗΝ, Annibus, Sonik) ► "Το μουσικό ανάλογο του γιν/γιανγκ. Ένα γοητευτικό, τολμηρό και παιχνιδιάρικο ταξίδι." - Παναγιώτης Μπάρλας (toperiodiko.gr, Popaganda, Planet of Songs, Merlin's Music Box) ► "Μακράν η πιο ενδιαφέρουσα δουλειά των Afformance μέχρι τώρα και μάλιστα στο ουσιαστικότερο επίπεδο έκφρασής τους." - Ευστάθιος Ταμβίσκος (3 Shades of Black, Fraternity of Sound)   Αμφότερες οι κυκλοφορίες θα παρουσιαστούν ζωντανά τη Πέμπτη 23 Νοεμβρίου, στο gig space του six d.o.g.s, σε ένα ξεχωριστό και μοναδικό show, που θα επιτρέψει στο συγκρότημα να ξεδιπλώσει όλη του την κοσμοθεωρία πάνω στα ίδια του τα δημιουργήματα, τα οποία μάλιστα πολλές φορές δεν φοβάται να διασκευάσει!    Τη συναυλία των Afformance θα ανοίξει ο Alex Dante (Αλέξανδρος Δανδουλάκης).  Ο Alex Dante μεταφέρει τα Νυχτερινά του F.Chopin στην ηλεκτρική κιθάρα επαναπροσδιορίζοντας την αισθητική και τον ήχο του, περιγράφοντας μια διαδρομή από τον Wes Montgomerry και τον Joe Pass στον Pat Metheny και τον Kurt Rosenwinkel. H χρήση των κιθαριστικών εφέ και η χρήση 2 ενισχυτών παίζοντας Stereo δημιουργεί σε αυτό το Solo project ένα ογκώδες ηχοπεδίο, και συνδυάζοντας τη θεμελιώδη μουσική των Νυχτερινών του F.Chopin δημιουργεί ερωτήματα για την ύπαρξη ή μη των διακριτών μουσικών στυλ.