Ο χώρος της γκαλερί λειτουργεί για τον καλλιτέχνη ως χώρος προβολής μιας εγκεφαλικής καθημερινότητας, που εξετάζει ταυτόχρονα σε μια αλληλένδετη παραλληλία τη σχέση της πολιτικής με την τέχνη μέσα απο την διακοπή της καθημερινότητας τριών διαφορετικών προσώπων άγνωστων μεταξύ τους. Το χαρακτηριστικό γλυπτό σήμα κατατεθέν των Βρυξελών (Maneken Pils),  συμβολίζοντας την παρούσα πολιτική της Ευρώπης, έρχεται σε αντιδιαστολή  με τις αξίες  που πρεσβεύει η δυτική μεταπολεμική τέχνη, όπως  για  παράδειγμα το έργο του  Boys με τα γλυπτά απο λίπος. Η παρουσία του ίδιου του καλλιτέχνη που προκαλεί την  διακοπή της ρουτίνας  τριών διαφορετικών ανθρώπων, της Ιωάννας, της Χριστίνας και της Υβέτ, είναι ο  συνδετικός  κρίκος  μεταξύ  της  αντίληψης  της  προσωπικής  καθημερινής πραγματικότητας του  καλλιτέχνη και της προβολής μιας εγκεφαλικής καθημερινότητας όσον  αφορά  το  άγχος  της παρουσίας  της τέχνης, των ζητημάτων που προκύπτουν μέσα απο αυτήν και την ολοκλήρωση της ιδέας του έργου μέσα απο την παράλληλη πραγματικότητα των διαπροσωπικών σχέσεων.